چشم انداز شهرهای هوشمند باید واقعی باشد که شامل چهار بخش مرتبط، مشارکت، قابل اجرا و برای یادگیری است. این چهار عامل به مختصر REAL نامیده می‌شود که اختصار Relevant, Engaging, Actionable and for Learning است.
بسیاری از دولت‌ها و شهرها ابتکار عمل خود را در خصوص شهرهای هوشمند آغاز کرده‌اند و امیدوارند که در زمینه تکنولوژی برای بهبود زندگی شهروندان خود اقدام کنند. اما این ساده نیست.
اندازه کل بازار شهرهای هوشمند در سال ۲۰۲۳ از ۳۰۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ به ۷۱۷٫۲ میلیارد دلار افزایش خواهد یافت و در نرخ رشد سالیانه آن در حدود ۱۸٫۴ درصد است.
در سراسر جهان، تمرکز بازار شهرهای هوشمند به چهار حوزه عمده تقسیم شده است:
- حمل و نقل
- خدمات رفاهی
- ساختمان‌ها
- خدمات شهروند هوشمند
اتصال سریع، ارائه سریع خدمات ارتباطی، جمعیت رو به رشد و شهرنشینی بیش از حد، فاکتورهای اصلی در بازار شهرهای هوشمند هستند.
شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن (ASCN)
شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن (ASCN) در سال ۲۰۱۸ هنگامی که سنگاپور ریاست آن را بر عهده داشت، تاسیس شد.
شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن با هدف تسهیل همکاری در توسعه شهرهای هوشمند، تسهیل پروژه‌های قابل سرمایه گذاری با بخش خصوصی و تامین مالی و حمایت از شرکای خارجی آسه‌آن تشکیل شده است.
۲۶ شهر پایلوت از ۱۰ کشور عضو در شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن، پروژه‌هایی برای ارائه راه حل‌هایی از سراسر جهان تعریف کرده‌اند.
چالش‌ها و موانع متعددی در اجرای این پروژه‌ها از طریق جلسات و کارگاه‌های آموزشی که توسط شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن برگزار شد، مورد بررسی قرار گرفت.
در این جلسات پروفسور سوهونو هارسو، رئیس انجمن ابتکارات شهر هوشمند اندونزی و آقای تی کوک چین، رئیس شبکه‌های شهرهای هوشمند، به یک توافق واحد در مورد چگونگی توسعه شهرهای هوشمند با در نظر گرفتن چهار عامل اصلی REAL شامل مرتبط، مشارکت، عملی و برای یادگیری دست یافتند.
۱- مرتبط
اکثر شهرهای هوشمند امروزه توسط سازمان‌های دولتی اداره می‌شوند. این برای ایجاد زیرساخت‌های فناوری مانند شبکه‌های حسگر مهم است. با این حال، برای پروژه‌های شهر هوشمند باید موفقیت آمیز باشد و همچنین باید به بخش خصوصی مرتبط باشد.
۲- مشارکت
هنگامی که اندونزی برنامه‌های شهرهای هوشمند خود را در سال ۲۰۱۴ راه اندازی کرد، انتظار می‌رفت که جایگزین یک مرکز فرماندهی و کنترل و مرکز تماس باشد. این موارد برای شهرهایی مانند جاکارتا، ماکاسار، باندونگ و سمرآنگ در اندونزی مورد استفاده قرار گرفته است.
چارچوب شهر هوشمند (تصویر زیر) یک مدل عملی برای مشارکت عمومی، خصوصی و مشارکت مردمی در اندونزی است که می‌تواند در سایر نقاط جهان نیز تکرار شود.
