سیاست های شرکت
استفاده از تکنولوژی IoT امکان دیدن محل افرادی که در سراسر شهر تردد میکنند برای برنامه ریزان شهر جهت کسب اطلاعات در مورد تجارب شهروندان آسانتر میشود. شهرهای هوشمند همچنین میتوانند تا با ردیابی بیماریها، مبارزه با آلودگی و ارتقاء دسترسی به مراقبتهای بهداشتی به بهبود سلامت ساکنین کمک کنند. علاوه بر این سیستمهای پارکینگ IoT زمان برای پیدا کردن پارکینگ و بهبود جریان ترافیک را کاهش میدهند.
بااینحال، درحالیکه پیشرفت در IoT، شهرها را حتی دقیقتر، امنتر، پاکتر و کارآمدتر میکند، IoT میتواند بهطور بالقوه شهرها را بهطور فزایندهای پیچیده کرده و احتمالاً امنیت آن را کاهش دهد. پیشازاین که رشد پایدار در فناوری شهر هوشمند در سراسر جهان را مشاهده کنیم، باید قوانین و سیاستهای شهر هوشمند موردنیاز برای حفاظت از شهرها و شهروندان را توسعه داده و اجرا کنیم.
حفاظت و استفاده از دادهها
شهرهای هوشمند با جمعآوری دادهها از دستگاههای متصل به تکنولوژی IoT و سیستمعاملهای آنلاین کار میکنند و هنگامیکه شهرهای هوشمند بهطور کامل توسعه مییابند، میزان دادههای جمعآوری شده از یک شهر، شهروندان و محیط آن شگفتانگیز خواهد بود. اپراتورهای شهر این مقادیر عظیم دادهها را جمعآوری میکنند، همچنین مسئولیتهای گستردهای برای محافظت از این دادهها و استفاده از آن به صورت قاطع دارند.
دولتها باید اطلاعاتی را که قصد جمعآوری، استفاده و توزیع آن را دارند، انتخاب نمایند. همچنین مقررات و قوانین باید جزئیات نحوه رضایت برای جمعآوری دادهها، و نیز سیاستهای دقیق شهری را تعیین کند که چگونه دادهها میتوانند مورد استفاده قرار گیرند و به اشتراک گذاشته شوند.
حفظ حریم خصوصی
شهرهای هوشمند نیز با چالشهایی که تلاش میکنند نوآوری را همراه با حریم شخصی حفظ کنند، مواجه خواهند شد. استفاده از دادههای خصوصی برای برخی از توابع شهرهای هوشمند مناسب است. بهعنوانمثال، یک سیستم پارکینگ هوشمند میتواند به شهروندان کمک کند در مرکز شهر پارکینگ مناسب را پیدا کنند، اما قبل از همه نیاز به اطلاعات مکان و مقصد دارد. مثالی دیگر در این زمینه مرتبط با موارد معمولی مانند سطل زباله یا چراغ راهنمایی است که نیاز به برقراری ارتباط دارند و بدین ترتیب حریم خصوصی میتواند حتی بیشتر تضعیف شود.
نگرانیهای مربوط به حفظ حریم خصوصی در مورد فناوری همیشه وجود دارد، بنابراین شهرها باید به خوبی به همهی ابعاد آن آگاه باشند تا این نگرانیها برطرف شوند. همانطور که شرکتهایی مانند فیس بوک، گوگل و اپل فهمیدند که چگونه میتوانند حریم خصوصی کاربر را با نوآوری حفظ کنند ، شهرها نیز باید قوانین و مقرراتی را تعیین کنند که چگونه حریم خصوصی شهروندان آن محافظت شود. این قوانین نیاز به مشخص کردن و تحلیل وضعیت شهروندان دارند.
امنیت اطلاعات
دیهی است که امنیت بسیاری از دستگاههای IoT هنوز در حال تکمیل است چرا که بخشی از تحت کنترل دستگاههایی معماری شبکه را تغییر میدهند. همانطور که این دستگاهها و شبکههای آنها پیچیدهتر شده است، وظیفه برقراری امنیت آنها نیز بیشتر شده است.
دولتها و کسبوکارها بهطور یکسان باید نسبت به اجرای اقدامات سختگیرانه امنیتی که از دستگاههای هوشمند و دادههایی که تولید میکنند، قاطع باشند. در این راستا، مقررات باید استانداردهای بالا امنیت سایبری و جبران خسارات ناشی از نقض امنیت را تضمین کند.
اینترنت اشیا میتواند بهطور بالقوه شهرها را بهطور فزایندهای پیچیده کرده و احتمالاً امنیت آن را کاهش دهد. پیشازاین که رشد پایدار در فناوری شهر هوشمند در سراسر جهان را مشاهده کنیم، باید قوانین و سیاستهای شهر هوشمند موردنیاز برای حفاظت از شهرها و شهروندان را توسعه داده و اجرا کنیم.
قابلیت اطمینان و مسئولیتپذیری
فقدان قابلیت اطمینان تکنولوژی چالش دیگری است که با گذشت زمان گستردهتر گشته است زیرا دستگاههای IoT وارد جریان اصلی و نفوذ به شهرهای هوشمند میشوند. بر اساس مطالعهی انجام شده توسط شرکت نرمافزاری Dynatrace شصت و چهار درصد از افرادی که از دستگاههای IoT استفاده میکنند، مشکلات مرتبط با عملکرد دستگاه را تجربه میکنند. فناوری ناقص میتواند دستگاههای IoT را به سوء عملکرد سوق دهد یا کار را بهطور کامل متوقف کند. عملکرد نادرست میتواند مشکلات مهمی مانند عدم کارایی یک ماشین خودران که در اوایل سال جاری منجر به مرگ یک عابر پیاده در آریزونا شد، ایجاد کند.
قوانین باید دقیقاً مشخص کنند چه کسی مسئول خسارت ناشی از سوء عملکرد تکنولوژی IoT است. استانداردها باید توسعه یابند تا مشخص کنند که چگونه یک دستگاه IoT قابلاعتماد باشد تا بتوان آن را در یک شهر هوشمند تعبیه کرد.
شرکتهای دولتی در بخش دولتی و خصوصی و تضاد علاقهها
ظهور شهرهای هوشمند بازار جدید و سودآوری برای کسبوکارها ارائه میدهد. در این راستا، شرکتها سختافزار، نرمافزار، شبکهها و خدمات تعمیر و نگهداری که نیاز به پشتیبانی از شهرهای هوشمند دارند را فراهم میکنند. در نهایت، این شرکتها نیاز به مقررات دارند. بنابراین برای نظارت بر روابط و قراردادها باید سیاستها را بین دولت و کسبوکار در نظر گرفت.
اگرچه مقررات نباید چنان سخت باشند که نوآوری در این عرصه را محدود کنند، توسعهدهندگان شهر هوشمند باید در مورد اینکه چه سیاستها و مقرراتی با عملکرد شهر هوشمند منطبق است تحقیق کنند. به گفته جی کارپنتر، بنیانگذار Blockchain ، “قانون، به لحاظ تاریخی چیزی است که بعدازاین تکنولوژی ظهور میکند. ما برای آزمایش به نوآوری نیاز داریم. فراهم کردن زمینههای محدود برای آزمایشهای کنترل شده و تماشای راههایی برای ضمانت قانونی، یک گام قابلاجرا برای تعادل نوآوری با سیاست است.”
شهرهای هوشمند میتوانند به ما برای کارآمدتر بودن، ایمن بودن و زندگی در محیط پاکیزه و پایدارتر کمک کنند، درصورتیکه برخی از سیاستهای شهر هوشمند برای حفاظت از حقوق دادههای ما و تضمین امنیت ما فراهم شده باشد.